غیبت امام (ع) ،بزرگترین گرفتاری عصر:
برای اینکه میزان حرمان و بیچارگی شیعه در زمان غیبت امامش بیشتر روشن شود، یکی از بهترین راهها مقایسه زمان غیبت با زمان ظهور ایشان است و توجه کردن به اینکه پس از ظهور چه برکاتی آشکار می شود و چه نعمت هایی از طرف خداوند بر کلّ عالم سرازیر می گردد؛ نعمت ها و برکاتی که رنگ عالم را به کلّی با زمان غیبت متفاوت می سازد.
به عنوان نمونه از حضرت علیّ بن الحسین علیه السلام نقل شده که فرمودند:
اِذا قامَ قائمُنا، اَذهَبَ اللهُ عَزّ وَ جَلّ عَن شیعَتِنا العاهَةَ وَ جَعَلَ قُلوبَهم کَزُبُرِ الحَدیدِ. [الخصال ج2 ص 541]
وقتی قائم ما (اهل بیت علهیم السلام) قیام کند، خدای عزّ و جلّ امراض و ناراحتی ها را از شیعیان ما دور می کند و دل های ایشان را همچون پاره های آهن می گرداند.
ناراحتی های شیعیان تنها با ظهور امامشان رفع می شود و دل های آنها مانند آهن محکم و استوار می گردد، به طوری که هیچ عاملی در ایشان سستی و انحراف در عقیده و دینداری ایجاد نمی کند.
یکی دیگر از بشارت های زمان ظهور این است که امام عصر علیه السلام، شیعه را از گرفتاری ها و تنگناهای سخت نجات می دهند. به فرموده حضرت صادق علیه السلام :
هُوَ المُفَرِّجُ لِلکَربِ عَن شیعَتِهِ بَعدَ ضَنکٍ شَدیدٍ و بَلاءٍ طَویل ٍ و جَورٍ . فَطوبی لِمَن اَدرَکَ ذلکَ الزَمانَ. [کمال الدین باب 55 ح8]
اوست برطرف کننده گرفتاری و پریشانی شیعیانش پس از بینوایی و بدبختی سخت و بلای طولانی و ستم. پش خوشا به حال کسانی که آن زمان را درک کنند.
بیچارگی و بدبختی سخت و بلای طولانی شیعیان، مربوط به زمان غیبت امام علیه السلام است که در فشار و تنگنا زندگی را سپری می کنند. با ظهور امام علیه السلام همه این ناراحتی ها رفع می شود و مؤمنان در همه عالم به آسایش و راحتی می رسند. به همین جهت یکی از اوصاف حضرت در دعاها “مُزیلُ الهَمِّ ” : برطرف کننده ناراحتی است.[بحارالانوار ج 102 ص 102 ]
یکی دیگر از القاب ایشان “جامِعُ الکَلِمَةِ عَلَی التقوی": گردآورنده اعتقاد بر محور تقواست. [دعای ندبه( الاقبال ص 297 ) ] بر اساس این صفت اعتقادات مختلف که بعضاً به خاطر غرض ورزی ها و سوء استفاده ها، با یکدیگر تعارض پیدا کرده اند، همگی بر محور تقوا و اساس خدایی گرد آورده می شوند و تنها عقیده حق و قول مرضیّ خداوند بر دلها و افکار حاکم می گردد.
امام صادق علیه السلام در توصیف همین ویژگی فرموده اند:
اما تُحِبّونَ ان یُظهِرَ اللهُ تبارک و تعالی الحقَّ و العَدلَ فی البـِلادِ و یَجمَعَ اللهُ الکَلِمَةَ و یؤلِّفَ اللهُ بَینَ قُلوبٍ مُختَلِفَةٍ و لا یَعصُونَ اللهَ فی ارضه؟! [اصول کافی، کتاب الحجة، باب نادر فی حال الغیبه، ح 2]
آیا دوست ندارید که خداوند متعال حق و عدالت را در همه سرزمین ها آشکار گرداند و وحدت کلمه (عقیده) به وجود آورد و بین دلهای جدا و پراکنده الفت برقرار نماید و هیچکس خداوند را در زمینش نافرمانی نکند؟!
با ظهور حضرت بقیّه الله ارواحنا فداه، ادیان و مذاهب ساختگی و منحرف همگی از بین می روند و مردمان بر محور دین حق- اسلام- اتفاق عقیده پیدا می کنند. خدای متعال فرموده است:
“هو الّذی اَرسَلَ رسولَه بِالهُدی و دین ِالحَقِّّ لِیُظهِرَهُ عَلی الدینِ کُلَّه ولَو کَرِهَ المُشرِکُون". (برائت/33 )
اوست آنکه فرستاده خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر تمامی دین ها چیره گرداند هر چند که مشرکان را خوش نیاید.
حضرت موسی بن جعفر علیهم السلام در تفسیر قسمت اول آیه چنین فرمودند:
هو الّذی اَمَرَ رسولَه بِالوِلایَةِِ لِوَصیّهِ . و الوِلایَةُ هی دینُ الحقِّ.
اوست آنکه فرستاده خود را به ولایت وصیّ خویش فرمان داد. و ولایت همان دین حق است.
و در توضیح ادامه آن اضافه کردند:
یُظهِرُهَُ عَلی جَمیعِ الاَدیانِ عِند قیامِ القائم (علیه السلام). [اصول کافی، کتاب الحجة، باب فیهُ نکت و نتف من التنزیل فی الولایه، ح 91 ]
دین حقّ را هنگام قیام حضرت قائم علیه السلام بر همه ادیان چیره می گرداند.